Στεναχώρια (19)

• Αν η αγκούσα(στεναχώρια) εφώναζε,να έχεις αυτιά να βούλωνες.

• Βράζει με το ζουμί του.

• Δεν τον χωρούν τα ρούχα του.

• Δεν το'χω για τον ψόφο του γαϊδάρου μου,όσο για τα ερωτήματα του κόσμου.

• Η στεναχώρια τρώει το σίδερο και η στεναχώρια τον άνθρωπο.

• Κάθε πόρτα έχει και το καρφί της.

• Κάλλιο θλίψη παρά τύψη.

• Κι αν δω τον βασιλιά γαμπρό και την σουλτάνα νύφη(στεναχωρημένοι).

• Μια στεναχώρια που μοιράζεται, είναι μισή στεναχώρια.

• Μου έπρηξες το συκώτι.

• Οι ξένοι πόνοι χάχανα.

• Οι πίκρες κόβουν γόνατα ,και οι λογισμοί γερνούσι και όποιος τα έχει και τα, δυο όλον τον καταλούσι.

• Ο καθείς με τον καημό του και ο μυλωνάς με το νερό του.

• Όλα τα νερά δροσάτα ήπια και δοκίμασά τα(όλες τις πίκρες του κόσμου δοκίμασα).

• Όποιος είναι ανάμεσα σε αμόνι και σε σφυρί,δε του λείπει ο πόνος.

• Ο φτωχός ο άνθρωπος όλο και τυραννιέται, όλο τα φέρνει δύσκολα και όλο στεναχωριέται.

• Σαν βρίσκεται ο άνθρωπος στους τρομερούς καημούς του και λύση δεν μπορεί να βρει, αποχοντραίνει ο νους του.

• Σκόρδο μου κρεμμύδι μου, κάθε μπουκιά και δάκρυ.

• Το πρόβατο δεν παχαίνει, όταν βλέπει λύκο.