Παροιμία:Η καλή πρωτοχρονιά,πρώτη μπόρα και χιονιά

Παροιμία:Η καλή  πρωτοχρονιά,πρώτη μπόρα και χιονιά

Παροιμία:Χριστούγεννα με τους δικούς σου και Πάσχα όπου βάλει ο νους σου.

Καλά χριστούγεννα με ύγεία!!!!!!!!!

 

Παροιμια:Όταν δεις βοριά να βρέχει,κάτεχε χειμώνα έχει

Παροιμία: Όταν δεις βοριά να βρέχει, κάτεχε χειμώνα έχει. 

Δείτε κι άλλες παροιμίες για τον Χειμώνα ΕΔΩ

 

Παροιμία:Πολύ λάδι και τηγανίτα τίποτα

Παροιμία:Πολύ λάδι και τηγανίτα τίποτα

 

Παροιμία:Ο πλάτανος θέλει νερό κι η λεύκα θέλει αέρα

Ο πλάτανος θέλει νερό κι η λεύκα θέλει αέρα.
Δείτε κι άλλες παροιμίες για το νερό ΕΔΩ
Δείτε κι άλλες παροιμίες για τον αέρα ΕΔΩ
Δείτε κι άλλες παροιμίες για τον πλάτανο ΕΔΩ

 

Παροιμία:Αν πρωιμίσει η μυγδαλιά κι ανθίσει το Δεκέμβρη, βαρύς χειμώνας κι όψιμος θε νά 'ρθει να μας εύρει

Παροιμία:Αν πρωιμίσει η μυγδαλιά κι ανθίσει το Δεκέμβρη, βαρύς χειμώνας κι όψιμος θε να 'ρθει να μας εύρει.         Δείτε κι άλλες παροιμίες για τον Δεκέμβρη ΕΔΩ

 

 

 

 

 

Παροιμία:Υπάρχουν δάκρυα που γελούν, χαμόγελα που κλαίνε

Παροιμία:Υπάρχουν δάκρυα που γελούν, χαμόγελα που κλαίνε
 Δείτε κι άλλες παροιμίες για δάκρυα ΕΔΩ
Δείτε κι άλλες παροιμίες για χαμόγελα ΕΔΩ

 

ΠΑΡΟΙΜΙΑ:Γάτα που κοιμάται (ή νιαουρίζει), ποντικούς δεν πιάνει.

ΠΑΡΟΙΜΙΑ:Γάτα που κοιμάται (ή νιαουρίζει), ποντικούς δεν πιάνει.
 Δείτε κι άλλες παροιμίες για γάτες ΕΔΩ
Δείτε κι άλλες παροιμίες για ποντικούς ΕΔΩ

 

ΠΑΡΟΙΜΙΑ:Ποιός θά βγάλει τα κάστανα άπο την φωτιά;

ΠΑΡΟΙΜΙΑ:Ποιός θά βγάλει τα κάστανα από την φωτιά; Δείτε ΕΔΩ κι άλλες παροιμίες για τα κάστανα

 

EΞΕΓΕΡΣΗ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ 48 χρόνια μετά παραμένει στις καρδιές μας ζωντανό όπως τότε!!!!

Μνήμη τιμής και αγώνα για ψωμί-παιδεία-ελευθερία

 

Όταν έρθει ο Νοέμβρης σιγομπαίνει ο χειμώνας.

Παροιμίες για τον Χειμώνα ΕΔΩ 
Παροιμίες για τον Νοέμβρη ΕΔΩ

 

Νοέμβρη οργώματα κι ελιές, δεν απολείπουν οι δουλειές.

Νοέμβρη οργώματα κι ελιές, δεν απολείπουν οι δουλειές.(παροιμία). Δείτε επίσης πολλές  παροιμίες για τον Νοέμβρη, για τις ελιές, για τις δουλειές

 

ΣΏΣΤΕ ΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ ΚΑΙ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ

Φθινόπωρο στην Ελλάδα

Δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να καταλάβει κανείς την έναλλαγή των εποχών,παρά με μιά βόλτα στη φύση

Γλυπτά Παρθενώνα: Η UNESCO στριμώχνει τη Βρετανία

Εάν ένα μουσείο θέλει να υπερηφανεύεται ότι είναι παγκόσμιο ή εγκυκλοπαιδικό πρέπει να εκπροσωπεί και το ανάλογο ήθος»

 

Ο Οκτώβρης θέλει γέλια, γιατί ανοίγουν τα βαρέλια.

Αν θέλετε να δείτε όλες τις παροιμίες για τον Οκτώβρη κάντε κλικ εδώ

Η εμβληματική φωτογράφιση του Φρεντ Μπουασονά της Ακρόπολης με πανοραμική θέα από τη δυτική πλευρά (1912). Φωτ. Συλλογή Ιωάννη Τρικόγλου, .

πολιτισμός φιλοσοφία,ιστορία του τόπου μας
 

O Δάσκαλος Αριστοτέλης απαντά σταν μαθητή Μ .Αλέξανδρο

Από τη Μόρια και το 6ο Γυμνάσιο Μυτιλήνης στη Βοστώνη με υποτροφία μια 12χρονη Αφγανή πρόσφυγας

14 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ

Οι Μικρασιάτικες παροιμίες είναι τεράστιο κομμάτι πολιτιστικής κληρονομιάς

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ Η αρχιτεκτονική που σχεδίασε τη νέα Ελλάδα Ενα συνέδριο για την αισθητική και την ταυτότητα του νέου κράτους.

Ενα παλάτι για τον βασιλιά της Ελλάδας επάνω στον Βράχο της Ακρόπολης: Αυτό ήταν το όραμα του Καρλ Φρίντριχ Σίνκελ, του διάσημου Γερμανού αρχιτέκτονα της εποχής του Οθωνα. Εκείνος φαντάστηκε ότι στην Αθήνα, πρωτεύουσα του νεοσύστατου ελληνικού κράτους, θα μπορούσε να επιτευχθεί η πλήρης σύνδεση του Νεοκλασικισμού με το πρότυπό του: την κλασική τέχνη και τον πολιτισμό της αρχαίας Ελλάδας. Για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο πατήστε εδώ Πηγή: Καθημερινή

 

Μίκης Θεοδωράκης 1925 – 2021: Αποχαιρετισμός σε έναν μεγάλο Ελληνα

Aπό Μάρτη καλοκαίρι και από Αύγουστο χειμώνα(παροιμία) αν και λόγω κλιματικής αλλαγής δεν ισχύει!!!

Aπό Μάρτη καλοκαίρι και από Αύγουστο χειμώνα(παροιμία) αν και λόγω κλιματικής αλλαγής δεν ισχύει!!!

Του Αυγούστου το φεγγάρι ήλιος της ημέρας μοιάζει.(παροιμία)

Του Αυγούστου το φεγγάρι ήλιος της ημέρας μοιάζει.(παροιμία)
 Δείτε κι άλλες Αυγουστιάτικες παροιμίες ΕΔΩ

ΤΟ ΔΙΚΑΙΟΝ ΣΤΙΣ ΠΑΡΟΙΜΙΕΣ

Του Χρήστου Παπαδημητρίου

Οι θεράποντες της Νομικής επιστήμης εκτός από το φυσικό και θετικό δίκαιο πρέπει να μελετούν και να επεξεργάζονται και το δίκαιο των παροιμιών, κλάδος ιδιαίτερος, ικανού ενδιαφέροντος, παρθένος και ανεκμετάλλευτος.

Διαβάστε περισσότερα...

 

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ Στην Πομπηία ανέβαιναν θεατρικές παραστάσεις στα ελληνικά

Η ζωή που δεν ξαναγίνεται (Από μία συγκλονιστική ανάρτηση στα social)

Στα social είδα φωτογραφία του Νίκου Χριστοφάκη με μία καμένη βιβλιοθήκη, από την Βαρυμπόμπη. Είναι ένα μεγάλο, στιβαρό έπιπλο που καλύπτει ολόκληρη την επιφάνεια του τοίχου και επεκτείνεται πάνω από το κούφωμα της πόρτας. Τα μακριά ράφια είναι όλα φορτωμένα με βιβλία, δεν υπάρχει ούτε χαραμάδα ακάλυπτη.

Διακρίνεται μία κορνίζα που θα φιλοξενούσε αγαπημένο πρόσωπο ή ανάμνηση που έκαιγε σαν καντήλι. Σε ένα τραπεζάκι, μπροστά στη βιβλιοθήκη, υπάρχει πορτατίφ παλαιού τύπου, με «καπέλο», ιδανικό για ανάγνωση. Από το ταβάνι κρέμεται ο σκελετός ενός φωτιστικού που πρέπει να έφερε μία και μοναδική μεγάλη λάμπα, από αυτές που γεμίζουν όλο το δωμάτιο με απαλό φως. Στο πάτωμα απλώνεται ένας σωρός αποκαΐδια, μάλλον υπολείμματα βιβλίων. Η ματιά επιστρέφει στο κυρίως σώμα της βιβλιοθήκης όπου τα βιβλία είναι δερματόδετα, προϊόντα καλής και ακριβής έκδοσης. Τώρα έχουν μετατραπεί σε απανθρακωμένα λείψανα λέξεων. Έχουν καεί τα πάντα. Λέξη προς λέξη. Είναι εκατομμύρια λέξεις εκεί πάνω και κάηκαν όλες μαζί. Κάηκε το χαρτί, κάηκε το δέρμα, κάηκαν ακόμα και τα αποτυπώματα του ανθρώπου που τοποθέτησε τα βιβλία στο ράφι. Κάηκε ο κόπος για να φτιαχτεί αυτή η βιβλιοθήκη, μαζί του και οι στιγμές που ο ιδιοκτήτης κατέβαζε ένα βιβλίο, το κρατούσε ευγενικά με το αριστερό χέρι και το άνοιγε με το δεξί. Ναι βέβαια, ο ιδιοκτήτης είναι καλά. Ασφαλής. Όμως δεν ξέρω και κατά πόσο δύναται να θεωρηθεί σώος. Ακούμε συνέχεια ότι τα σπίτια ξαναφτιάχνονται, τα δέντρα φυτρώνουν ξανά, η ανθρώπινη ζωή είναι αυτή που έχει σημασία.

Αλλά για αυτόν τον άνθρωπο, ζωή, ή έστω ένα μεγάλο κομμάτι της, ίσως ήταν αυτά τα βιβλία. Μπορεί να ήταν και η μνήμη που έμενε φυλαγμένη στην κορνίζα. Πώς γίνεται να μιλάς για ζωές που σώθηκαν όταν έχουν χαθεί όλα αυτά που τους δίνουν νόημα; Λυπάμαι, αλλά κάποια πράγματα δεν γίνονται ξανά. Και αν είσαι ο άνθρωπος που είχε αυτήν την υπέροχη βιβλιοθήκη, τότε δεν μπορείς να ξαναγίνεις ο ίδιος άνθρωπος ξανά.

 

Ιστορική βιβλιοθήκη «Κοραής»: ένα κρυφό διαμάντι της ΧίουΗ συλλογή της Δημόσιας Κεντρικής Ιστορικής Βιβλιοθήκης της Χίου «Κοραής» περιλαμβάνει 250.000 τόμους βιβλίων, ανάμεσα στους οποίους και την «Περιγραφή της Αιγύπτου» (πάνω αριστερά). Στον όροφο φιλοξενεί λαογραφική έκθεση και πινακοθήκη.

Η λαϊκή σοφία στο μέτρο της αθηναϊκής συνοικίας

ΚΕΡΚΥΡΑ ΚΑΙ ΣΥΡΑ Ντιζάιν, παράδοση και δημιουργία βαδίζουν χέρι χέρι Ευάερα, ευήλια, ψηλοτάβανα, με γύψινες διακοσμήσεις, τα αρχοντικά της Ερμούπολης διατηρούν αναλλοίωτη την ιστορική αισθητική τους.

Ιστορία των παροιμιών

 

 Η ιδιοφυΐα, η εξυπνάδα και το πνεύμα ενός έθνους, φανερώνονται στις παροιμίες του. Φραγκίσκος Βάκων

Ιστορία των παροιμιών

Οι παροιμίες, μαζί με τους μύθους, τους θρύλους, τα παραμύθια, τα τραγούδια και τα αινίγματα, αποτελούν μέρος κάθε ομιλουμένης γλώσσας.

 Παραδόθηκαν με τον προφορικό λόγο από γενιά σε γενιά, ώσπου καταγράφηκαν και αποτέλεσαν λαογραφικό θησαυρό για τις ερχόμενες γενιές...

Διαβάστε εδώ όλο το άρθρο...

Η χρήση των παροιμιών στη λογοτεχνία

 

Η χρήση των παροιμιών στη λογοτεχνία 

Παροιμίες χρησιμοποίησαν σποραδικά στα έργα τους τόσο οι δύο μεγάλοι ποιητές της αρχαιότητας, ο Όμηρος και ο Ησίοδος (8ος αιώνας π.Χ.), όσο και οι κωμικοί ποιητές, ο Αριστοφάνης και Μένανδρος.

Επίσης, οι Πατέρες της Εκκλησίας και οι βυζαντινοί συγγραφείς χρησιμοποίησαν παροιμίες στα κείμενά τους...

Διαβάστε εδώ όλο το άρθρο...

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ

. Από τα αρχαία χρόνια αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης για τη ζωγραφική, τη γλυπτική, την ποίηση, τη μουσική. Σε έργα τέχνης αλλά και σε παρτιτούρες, οι καλλιτέχνες άντλησαν έμπνευση από τη μεγάλη αθλητική γιορτή και τα αποτελέσματα είναι εντυπωσιακά.

Η προέλευση της νεότερης λέξης “πολιτισμός”

 

Όταν ο Κοραής το 1806 ανέσυρε από τον θησαυρό τής ελληνικής γλώσσας τη λέξη πολιτισμός, για να αποδώσει εύστοχα τη γαλλική λέξη civilisation, «έπαιξε» συνειρμικά α) με τη σχέση τού πολίτη με την πολιτεία (αρχικά η λ. πολιτισμός δήλωνε τη διαχείριση δημοσίων πραγμάτων) και β) με ό,τι χαρακτηρίζει συχνά τον άνθρωπο τής πόλης, τη δυνατότητα μιας καλλιέργειας, μιας πιο εκλεπτυσμένης συμπεριφοράς καθώς και μιας ελευθεριότητας (πβ. άστυ-αστείος, χώρα-χωρατά). Έτσι πλάστηκε η λ. πολιτισμός με τη νεότερη σημασία της. Ας σημειωθεί ότι αντίστοιχη τής (αρχαίας) ελληνικής λέξης πολιτισμός στις σημασίες που αναφέραμε υπήρξε η λατινική λ. civilitas (civis-civilis-civilitas). Από τη Λατινική προήλθε και το γαλλ. civilisation που εμφανίζεται το 1721 (ως παράγωγο τού ρήματος civilizer ) και καθιερώνεται μέχρι τα τέλη τού 18ου αιώνα. Πηγή www.syros-agenda.gr

 

Διαφορά μεταξύ παροιμίας καί παροιμιακών φράσεων

Οι παροιμιακές (ή παροιμιώδεις) φράσεις είναι ένα είδος φράσεων που δεν έχει να κάνει με γνωμικά, αν και συγγενεύει με τις παροιμίες ως προς το λαϊκό ή αλληγορικό τους χαρακτήρα. Πρόκειται για σύντομες φράσεις που δεν αποτελούν «διατύπωση κρίσης», δεν τις χρησιμοποιούμε δηλαδή για να διατυπώσουμε μια άποψη, αλλά για να κάνουμε ένα χαρακτηρισμό. Πάντως τα όρια με τις Παροιμίες είναι μερικές φορές δυσδιάκριτα

Παροιμία καί Πολιτική

Ζει και με το φακοσπυρον λόγο, για τον οποίο χρησιμοποιείται από τους Έλληνες πολιτικούς η παροιμία δίνει, νομίζω, ο Δημήτριος Λουκάτος, ο οποίος, αν και δεν αναφερόταν αποκλειστικά στην γλώσσα των πολιτικών, εντοπίζει με ακρίβεια τις σπουδαίες δυνατότητες που μπορεί να προσφέρει μία παροιμία και στην πολιτική έκφραση: «Η λαϊκή παροιμία έχει, από τη φύση και τη γένεσή της, το στοιχείο του ανεύθυνου κατά τη χρήση της, γιατί είναι απρόσωπη και υπαινικτική, χωρίς να προσβάλλει συγκεκριμένα πρόσωπα και χωρίς να περιγράφει τις καταστάσεις που υπαινίσσεται. Ο χειριστής της διστάζει να μιλήσει ξεκάθαρα, φροντίζει όμως, ώστε ο αποδέκτης της να καταλαβαίνει αμέσως ό,τι τον αφορά. Η συνθετική λαϊκή σκέψη “εκπέμπει” πάντα, αλλά και “ακροάται” (αποδέχεται) με ευφυέστατη ταχύτητα, τις παραστατικές κριτικές, που από την παροιμία διατυπώνονται. Η παροιμία μένει πάντα ένας ελεύθερος λόγος, αυθόρμητος και αδέσμευτος, που προβλέπει (συμβουλεύοντας), διαπιστώνει (φιλοσοφώντας) και επικρίνει (ρίχνοντας στον καθένα την ευθύνη του). Ο λόγος της δεν είναι θρηνητικός· αρχίζει σοβαρά, με την καλή διάθεσή της συμβουλής, γίνεται μελαγχολικός (από την κακή πρόβλεψη), αλλά στο τέλος δείχνεται δηκτική

Ιστορία της λέξης Παροιμία (μέρος 1)

 Παροιμία ονομάζεται ένα σύντομο απόφθεγμα που εκφράζει -τις περισσότερες φορές με αλληγορικό τρόπο, ισχυρισμούς που αποτελούν το απόσταγμα μακράς πείρας πολλών ανθρώπων.

 Έτσι, οι παροιμίες προσλαμβάνουν πολλές φορές έναν διδακτικό χαρακτήρα. 

 Η ετυμολογία της λέξης παροιμία είναι η εξής: παροιμία < αρχαία ελληνική παροιμία < παρά + οίμος (δρόμος, οδός)  Με βάση την ετυμολογία της παροιμία είναι αυτό που λέγεται δίπλα στον δρόμο, δηλαδή αυτό που είναι αποτέλεσμα της εμπειρίας του λαού.

Κρεμαστοί κήποι στήν Ιαπωνία

Κρεμαστοί κήποι στήν Ιαπωνία

Μουσείο Μπενάκη έκθεση γιά το 1821

Ορισμός 'Αυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς

  Ήδη από το 2002 και παράλληλα με τις διεθνείς ζυμώσεις για την κατάρτιση της Σύμβασης για τη Διαφύλαξη της Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO, η ελληνική πολιτεία υιοθέτησε τον όρο «άυλα πολιτιστικά αγαθά», για να θεσπίσει τη διαφύλαξη της πολιτισμικής κληρονομιάς που μέχρι τότε περιγραφόταν ως «παραδοσιακός και σύγχρονος λαϊκός πολιτισμός». 

Έτσι, στον Νόμο 3028/2002 “Περί Προστασίας των Αρχαιοτήτων και εν γένει της Πολιτιστικής Κληρονομιάς” (ΦΕΚ 153/Α’/28.6.2002) ως άυλα πολιτιστικά αγαθά νοούνται εκφράσεις, δραστηριότητες, γνώσεις και πληροφορίες, όπως μύθοι, έθιμα, προφορικές παραδόσεις, χοροί, δρώμενα, μουσική, τραγούδια, δεξιότητες ή τεχνικές που αποτελούν μαρτυρίες του παραδοσιακού, λαϊκού και λόγιου πολιτισμού. 

 Η Σύμβαση προχωρά ένα βήμα παραπέρα, αποδίδοντας, μεταξύ άλλων, πρωταρχική σημασία στις κοινότητες φορέων της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς.

 Έτσι, ως άυλη πολιτιστική κληρονομιά, σύμφωνα με τη Σύμβαση της UNESCO για τη Διαφύλαξη της Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς (2003), ορίζονται «οι πρακτικές, αναπαραστάσεις, εκφράσεις, γνώσεις και τεχνικές – καθώς και τα εργαλεία, αντικείμενα, χειροτεχνήματα και οι πολιτιστικοί χώροι που συνδέονται με αυτές και τις οποίες οι κοινότητες, οι ομάδες και, κατά περίπτωση, τα άτομα αναγνωρίζουν ότι αποτελεί μέρος της πολιτιστικής κληρονομιάς τους» (άρθρο 2. παρ. 1). Με τη Σύμβαση για τη Διαφύλαξη της Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς ο νέος όρος παγιώνεται, ενώ ορίζονται τα βασικά πεδία στα οποία μπορούν να κατηγοριοποιηθεί η Άυλη Πολιτιστική Κληρονομιά. 

 Τα πεδία αυτά είναι: α) οι προφορικές παραδόσεις και εκφράσεις, συμπεριλαμβανομένης της γλώσσας ως φορέα της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς (παραμύθια, μύθοι και διηγήσεις, αφηγηματικά τραγούδια). β) οι τέχνες του θεάματος, ή ορθότερα οι επιτελεστικές τέχνες (χορός, μουσική, λαϊκό θέατρο) γ) οι κοινωνικές πρακτικές, οι τελετουργίες και οι εορταστικές εκδηλώσεις (λαϊκά δρώμενα, έθιμα ευετηρίας, έθιμα στον κύκλο του χρόνου, σημαντικοί σταθμοί στη ζωή του ανθρώπου) δ) οι γνώσεις και πρακτικές που αφορούν τη φύση και το σύμπαν (παραδοσιακές καλλιέργειες, εθνοβοτανική γνώση, λαϊκές αντιλήψεις για τη μετεωρολογία κ.ά.) ε) η τεχνογνωσία που συνδέεται με την παραδοσιακή χειροτεχνία (υφαντική, αγγειοπλαστική, ξυλοναυπηγική κ.ά.)

  Ειδική μνεία αξίζει να γίνει για το ζήτημα της διαφύλαξης της γλώσσας και της θρησκείας στο πλαίσιο της Σύμβασης του 2003. Η γλώσσα αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς. 

 Εντούτοις, κατά την προετοιμασία του κειμένου της Σύμβασης, οι εμπειρογνώμονες συμφώνησαν να μην υπάρχει χωριστό πεδίο/τομέας για τη γλώσσα και ότι το πεδίο «προφορικές παραδόσεις και εκφράσεις, συμπεριλαμβανομένης της γλώσσας ως οχήματος ΑΠΚ» καλύπτει πολιτικές διαφύλαξης ιδιαίτερων γλωσσικών εκφράσεων (λ.χ. επαγγελματικών συνθηματικών γλωσσών, ντοπιολαλιών, όπως αυτές αποτυπώνονται μέσα από λαϊκές διηγήσεις και λοιπές αφηγηματικές πρακτικές). Έτσι, μια τοπική γλώσσα, μια διάλεκτος, ή και μια ιδιόλεκτος δεν μπορεί να προταθεί για εγγραφή στους Καταλόγους της UNESCO, αλλά μπορεί να προστατευτεί μέσα από το πλέγμα μέτρων διαφύλαξης που αφορούν προφορικές παραδόσεις, ή διαδικασίες προφορικής μεταβίβασης από γενιά σε γενιά μιας παραδοσιακής τεχνογνωσίας. Επιπροσθέτως, η UNESCO για την προστασία και προώθηση της γλωσσικής ποικιλομορφίας έχει δημιουργήσει τον Άτλαντα των Γλωσσών που Κινδυνεύουν.

  Σημαντικός αριθμός εκφράσεων και στοιχείων της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς, ιδίως κοινωνικές πρακτικές, ευετηρικά έθιμα και λαϊκά δρώμενα, καθώς και επιτελεστικές τέχνες, εμπεριέχουν έντονες εκφράσεις της θρησκευτικότητας μιας κοινότητας ή σχετίζονται άμεσα με θρησκευτικά γεγονότα και περιστάσεις. 

 Παρ’ όλα αυτά, δεν είναι δυνατή η εγγραφή θρησκειών στους Καταλόγους της Σύμβασης για τη Διαφύλαξη της Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς (UNESCO, 2003). 

 Τέλος, κάθε στοιχείο Άυλης Πολιτισμικής Κληρονομιάς πρέπει να «ανταποκρίνεται στα ήδη υφιστάμενα διεθνή κείμενα για τα ανθρώπινα δικαιώματα, ως και στην απαίτηση για αμοιβαίο σεβασμό μεταξύ κοινοτήτων, ομάδων και ατόμων, και για βιώσιμη ανάπτυξη» (άρθρο 2, παρ. 1). Με άλλα λόγια, δεν μπορούν να αναγνωρισθούν ως Άυλη Πολιτισμική Κληρονομιά της Ανθρωπότητας εθιμικές πρακτικές που αναζωπυρώνουν μνήμες βίαιων συγκρούσεων μεταξύ μελών της κοινότητας ή διαφορετικών κοινοτήτων, που αποκλείουν με βίαιο και υποτιμητικό τρόπο μέλη της κοινότητας εξαιτίας του φύλου τους, της ηλικίας τους, της επαγγελματικής τους ιδιότητας, ή του σεξουαλικού τους προσανατολισμού, όπως επίσης στοιχεία που θέτουν σε κίνδυνο τη ζωή μελών μιας κοινότητας. 

 Ομοίως, δεν μπορούν να ενταχθούν εθιμικές πρακτικές που περιλαμβάνουν κακομεταχείριση ή/και βασανισμό ζώων.

Ένας ορισμός για την παροιμία

Ή παροιμία είναι μία μικρή πρόταση

βασισμένη σε μια μακρά εμπειρία.

Μιγκέλ Θερβάντες

Η Ακρόπολη, μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς, από τον Οκτώβριο 2021 είναι στην επικαιρότητα λόγω των εργασιών που εκτελέστηκαν στον Ιερό Βράχο αλλά και αυτών που σχεδιάζεται να εκτελεστούν: εκτεταμένες διαστρώσεις με σκυρόδεμα έως τώρα, διαμόρφωση οριζόντιων επιπέδων που θα καλύψουν το σύνολο του ιερού στην κορυφή του βράχου και ανακατασκευή της μνημειώδους κλίμακας στη δυτική πρόσβαση, μελλοντικά. Οι πραγματοποιηθείσες επεμβάσεις προκάλεσαν αντιδράσεις επιστημόνων, ανθρώπων της τέχνης, φορέων και απλών πολιτών για το υλικό, την έκταση και το αισθητικό αποτέλεσμα των διαστρώσεων, το μη αναστρέψιμο της επέμβασης, την κάλυψη του βράχου και τις επιπτώσεις στο σύστημα απορροής των ομβρίων υδάτων. Ο αρμόδιος φορέας προστασίας του μνημείου, το υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού (ΥΠΠΟΑ), απάντησε στις επικρίσεις υποστηρίζοντας τις επεμβάσεις ως ορθές και αναγκαίες για την εξυπηρέτηση των ατόμων με κινητικά προβλήματα και τη μεταφορά όγκων μαρμάρου με βαρέα οχήματα. Η mοnumenta, μέλος της κοινωνίας των πολιτών, παρακολουθεί με ανησυχία τις επεμβάσεις στην Ακρόπολη. Yστερα από επισκέψεις μελών της, αρχαιολόγων και αρχιτεκτόνων ειδικευμένων στις αποκαταστάσεις και στη διαχείριση των μνημείων, αναγνωρίζοντας τη λειτουργική και την κοινωνική σκοπιμότητα πραγματοποίησης επεμβάσεων στον χώρο, αλλά και τις δυσκολίες που προκύπτουν από την πολυπλοκότητα αντιμετώπισης του θέματος, εκφράζει τον έντονο προβληματισμό της θεωρώντας ότι το εύρος των διαστρώσεων ιδιαίτερα στην ανατολική πλευρά των Προπυλαίων και στην ανατολική πλευρά του Παρθενώνα, η χάραξή τους, στο μεγαλύτερο μέρος, με αυστηρά ευθύγραμμα όρια που δεν συμβάλλουν στην εναρμόνιση με τον φυσικό βράχο, η έλλειψη μελέτης εκλεπτύνσεων στον σχεδιασμό και στην εφαρμογή, κυρίως στα «τελειώματα» της κατασκευής, απαξιώνουν το τελικό αποτέλεσμα. Οι νέες διαστρώσεις διασπούν την ενότητα και την αρμονία του χώρου, κυριαρχούν και αποκόπτουν τη ματιά του επισκέπτη από το όλον, υποβαθμίζοντας εντέλει τις αξίες, αρχιτεκτονικές και αισθητικές, που διακρίνουν αυτό το μοναδικό σύνολο φυσικού περιβάλλοντος και αρχιτεκτονικής. Η αισθητική υποβάθμιση επιτείνεται από τα υπόλοιπα στοιχεία εξοπλισμού του αρχαιολογικού χώρου (στύλοι περισχοίνισης, καθιστικοί πάγκοι, κρήνες κ.ά.) που φανερώνουν την έλλειψη σχεδιασμού αντάξιου ενός μνημείου παγκόσμιας εμβέλειας. Oσον αφορά τις σχεδιαζόμενες επεμβάσεις που περιλαμβάνουν την κάλυψη της συνολικής επιφάνειας του βράχου με επίπεδα και την αποκατάσταση της μνημειακής κλίμακας στα δυτικά των Προπυλαίων, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αντιβαίνουν στις διεθνείς συμβάσεις για την προστασία των μνημείων, ακόμη και αν η μορφή τους τεκμηριώνεται επαρκώς, χωρίς υποθέσεις. Η ευρύτατη έκταση των νέων κατασκευών και η κυριαρχία των νέων υλικών που θα καλύψουν τη συνολική επιφάνεια του Ιερού Βράχου θα διαρρήξει την εδραιωμένη σχέση των μνημείων με το φυσικό τους υπόβαθρο και θα υποβαθμίσει την αυθεντικότητα του συνόλου, καθώς πλήθος αυθεντικών στοιχείων (της επιφάνειας του βράχου συμπεριλαμβανομένης) δεν θα είναι πλέον ορατά. Πρόκειται για μια τεράστια επέμβαση που δεν δικαιολογείται από την ανάγκη προστασίας των μνημείων ή άλλους λειτουργικούς λόγους που απορρέουν από τη χρήση του αρχαιολογικού χώρου. Σημειώνουμε, επίσης, πως το αυξανόμενο πλήθος των επισκεπτών δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με τη διεύρυνση των χώρων κίνησης, αλλά με τη ρύθμιση της κυκλοφορίας και τον χρονικό προγραμματισμό των επισκέψεων σύμφωνα με τη φέρουσα ικανότητα του χώρου, όπως συμβαίνει σε πολλά μεγάλα μουσεία και επισκέψιμους χώρους στο εξωτερικό και αποτελεί πρόταση που χαίρει πλέον ευρύτατης αποδοχής. Αναγνωρίζοντας το πολύ σημαντικό αναστηλωτικό έργο που πραγματοποιείται στα μνημεία της Ακρόπολης για περισσότερο από τέσσερις δεκαετίες και την ανάγκη ανάδειξης του αρχαιολογικού χώρου, πιστεύουμε ότι το ΥΠΠΟΑ πρέπει να λάβει υπόψη τα επιχειρήματα όλων όσοι με καλόπιστο και τεκμηριωμένο λόγο διαφωνούν με τις τρέχουσες επεμβάσεις και να αναλάβει πρωτοβουλίες για τη διόρθωση των διαμορφώσεων που έχουν ήδη γίνει. Σε ευρύτερο πλαίσιο, θεωρούμε ότι, πριν από τη λήψη αποφάσεων καθοριστικών για τη διαμόρφωση εμβληματικών χώρων όπως η Ακρόπολη αλλά και του δημόσιου χώρου εν γένει, θα πρέπει οπωσδήποτε να προηγηθεί η ανταλλαγή επιχειρημάτων στο πλαίσιο επιστημονικών συναντήσεων αλλά και δημόσιας διαβούλευσης με τους πολίτες. * Η κ. Ειρήνη Γρατσία είναι MSc αρχαιολόγος, συντονίστρια της monumenta.

Η Ακρόπολη, μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς, από τον Οκτώβριο 2021 είναι στην επικαιρότητα λόγω των εργασιών που εκτελέστηκαν στον Ιερό Βράχο αλλά και αυτών που σχεδιάζεται να εκτελεστούν

Οι καλύτερες χώρες για να ζεις

Οι καλύτερες χώρες για να ζεις – Η νέα θέση της Ελλάδας Σύμφωνα με τον δείκτη του Bloomberg Φωτ. AP

• 
  

• 
  

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣΣτο Λιβόρνο η απάντηση για τον συγγραφέα της «Ελληνικής Νομαρχίας»;

Ιταλίδα ερευνήτρια που ασχολείται με τα αρχεία ενός παλιού τυπογραφείου του Λιβόρνου ίσως να έχει στα χέρια της και την απάντηση για ένα από τα πιο… γοητευτικά μυστήρια της νεότερης Ελληνικής Ιστορίας: Το όνομα του συγγραφέα της «Ελληνικής Νομαρχίας» του ανατρεπτικού κειμένου που θεωρείται από πολλούς και επαναστατικό μανιφέστο του νεοελληνικού διαφωτισμού, οι πολιτικοκοινωνικές διεργασίες του οποίου συνέβαλαν καθοριστικά στην Εθνεγερσία.

Μια αναφορά της διευθύντριας Ερευνών της Ακαδημίας Αθηνών Δέσποινας Βλάμη στο διεθνές συνέδριο «Παροικιακός Ελληνισμός και Επανάσταση του 1821» που διοργανώνει στην Βενετία το Ελληνικό Ινστιτούτο Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών Σπουδών «πυροδότησε» νέο ενδιαφέρον σχετικά με τον εντοπισμό του συγγραφέα και το κατά πόσον θα μπορούσε να ξεδιαλυθεί το μυστήριο γύρω από την ταυτότητά του.

Η κ. Βλάμη, παρουσίασε στο συνέδριο της Βενετίας στοιχεία για την «συμβολή της ελληνικής κοινότητας του Λιβόρνο στην επανάσταση του 1821, υπό τον τίτλο «Στοχάσου και Αρκεί», τις τρεις λέξεις δηλαδή που σημειώνει στην πρώτη σελίδα της Ελληνικής Νομαρχίας ο ανώνυμος συγγραφέας της, μια εύστοχη σύνδεση καθώς τα τελευταία χρόνια οι έρευνες έχουν καταλήξει ότι η «Ελληνική Νομαρχία» τυπώθηκε σε τυπογραφείο του Λιβόρνο.

«Αυτό είναι πλέον επιβεβαιωμένο» είπε η κ. Βλάμη στο ΑΠΕ-ΜΠΕ όταν ρωτήθηκε σχετικά. Γίνεται μία προσπάθεια -πρόσθεσε, να βρεθεί ποιος έχει γράψει το βιβλίο αυτό. Έχουν πει διάφοροι για διάφορους όσον αφορά τον συγγραφέα. Άλλος έχει πει για τον Περραιβό, άλλος για τον Μπαλή… Στην πραγματικότητα για να βρει κάποιος την απάντηση πρέπει να κοιτάξει το αρχείο του τυπογραφείου του Τοmmaso Masi του Λιβόρνο. Εκεί εκδόθηκε. Αυτό το τυπογραφείο ήταν το τυπογραφείο της Συναδελφότητας, είναι το τυπογραφείο που εκδίδει όλα της τα έργα και σίγουρα υπήρχε κάποια σχέση…», συμπλήρωσε.

Όπως ανέφερε η ίδια «αυτήν την περίοδο μια Ιταλίδα ερευνήτρια ασχολείται με το τυπογραφείο αυτό. Αν μέσα στο αρχείο του τυπογραφείου βρεθεί εκείνη η έκδοση του 1806 και ποιος ηταν ο χορηγός δηλ ποιος πλήρωσε για την έκδοση θα μπορέσουμε να βρούμε ποιος το έγραψε. Αλλος εικάζει ότι ο συγγραφέας είναι ένας έμπορος…Στο αρχείο όμως του Masi, που υπάρχει , για να είμαστε απολύτως σίγουροι, πρέπει να βρούμε ποιος χρηματοδότησε αυτή την έκδοση γιατί πιθανότατα θα είναι κι αυτός που το έγραψε ή θα ήταν κάποιος πολύ κοντά στο συγγραφέα…».

Ενδεχομένως, σύμφωνα με την κ. Βλάμη, από την έρευνα στο αρχείο να προκύψει και ο αριθμός των αντιτύπων που διακινήθηκαν.

Μέχρι σήμερα η συγγραφική πατρότητα του βιβλίου έχει αποδοθεί σε πολλούς γνωστούς και λιγότερο γνωστούς λόγιους κι αγωνιστές της προεπαναστατικής περιόδου. Μεταξύ αυτών οι Αδ. Κοραής, Ι.Κωλέττης, Κ. Οικονόμου, Χριστόφορος Περραιβός, Αθ. Ψαλλίδας, Γ. Καλαράς, ο έμπορος Σπυρίδωνας Σπάχος από τα Γιάννενα αλλά καμία υποψηφιότητα τελικά δεν έχει ταυτιστεί παρά του «Ανονίμου του Έλληνος» όπως υπογράφει ανορθόγραφα στο εξώφυλλό του. Οι συχνές αναφορές σε ιατρικά θέματα και στην Ήπειρο έκαναν πολλούς να εικάζουν ότι ο ανώνυμος συγγραφέας ήταν γιατρός ή τουλάχιστον Ηπειρώτης. Όποιος και να ήταν πάντως τύπωσε το βιβλίο τηρώντας όλους τους συνωμοτικούς κανόνες, σε σχήμα μικρών διαστάσεων αποφεύγοντας να βάλει τ όνομά του στο εξώφυλλο ακόμα και την πόλη που εκτυπώθηκε.

Στο εξώφυλλο σημειώνεται μόνο ότι εκδόθηκε «Εν Ιταλία» το 1806 . Ολόκληρος ο τίτλος του είναι «Ελληνική Νομαρχία Ητοι λόγος Περί Ελευθερίας» και ακολουθεί μακροσκελής υπότιτλος στον οποίο ο συγγραφέας σημειώνει ότι με το έργο αυτό «αποδεικνύεται, πόσον είναι καλλιωτέρα η Νομαρχικὴ Διοίκησις από τας λοιπάς, ότι εις αυτήν μόνον φυλάττεται η Ελευθερία του ανθρώπου, τι εστὶ Ελευθερία,… ότι τάχιστα η Eλλὰς πρέπει νὰ συντρίψῃ τὰς αλύσους της, ποίαι εστάθησαν αι αιτίαι οποὺ μέχρι της σήμερον τὴν εφύλαξαν δούλην, και οποίαι είναι εκείναι, oποὺ μέλλει νὰ τὴν ελευθερώσωσι».

Ο άγνωστος συγγραφέας της Ελληνικής Νομαρχίας που αγνοεί εσκεμμένα ορθογραφία και γραμματικούς κανόνες της εποχής αφιερώνει το έργο του στον Ρήγα Βελεστινλή καταλήγοντας μάλιστα σ έναν στίχο του Βιργιλίου (μεταφρασμένο στην καθαρεύουσα) που λέει ότι «μέσα από τα οστά μας θα ξεπηδήσει ο εκδικητής» κι ακολουθεί κατόπιν η πρώτη σελίδα με το «Στοχάσου και αρκεί». Ο συγγραφέας του αν και βρίσκεται στο 1806 χρησιμοποιεί τον όρο «Ελλάς» και είναι πεπεισμένος για την ελευθερία των Ελλήνων που έρχεται αν και η Επανάσταση θα γίνει τελικά 15 χρόνια μετά. Έχει χαρακτηριστεί από πολλούς ως έργο «μαχητικό» «ριζοσπαστικό» που υμνεί την «ιερά ελευθερία», έργο «κοινωνικής κριτικής και εθνικής αφύπνισης, εθνεγερτικού χαρακτήρα» που ξιφουλκεί κατά «της τυραννίας, της κοινωνικής ανισότητας, του χρήματος και προβάλλει ιδιαίτερα την «ανάγκη της εκπαίδευσης προς αποφυγή της ξενοδουλείας…». Ο Κ.Θ. Δημαράς αποκαλεί την Ελληνική Νομαρχία «λαμπρό μνημείο μιας από τις μεγάλες στιγμές του Ελληνισμού».

Φαίνεται πάντως ότι έμεινε πολλές δεκαετίες στην αφάνεια καθώς η πρώτη βιβλιογραφική αναφορά για την «Ελληνική Νομαρχία» γίνεται το 1856-1857 ενώ δεν έχει εκτιμηθεί το μέγεθος της επιρροής στην εποχή της. Το 1944, στην Κατοχή το μαχητικό της πνεύμα κατά της τυραννίας επανέρχεται στο προσκήνιο. Λίγα χρόνια αργότερα ξεκίνησαν οι πρώτες επανεκδόσεις αλλά και οι πρώτες αναζητήσεις για την αποκρυπτογράφηση του συγγραφέα και του τυπογραφείου της «Ελληνικής Νομαρχίας»…

 

 

Δυο φορές μέτρα και μια κόβε!

Ερμηνεία: Σημαίνει ότι πρέπει να σκεφτόμαστε πολύ καλά πριν από κάθε σοβαρή ενέργεια.

Σοφή ελληνική παροιμία.