Παροιμίες, Γνωμικά, Παροιμιώδεις φράσεις.

Το blog ΠΑΡΟΙΜΙΑΚΟΣ ΛΟΓΟΣ αποτελεί την παράθεση του υλικού προσωπικής συλλογής, η οποία δημιουργήθηκε με γνώμονα τον σεβασμό και τον θαυμασμό στην λαϊκή σοφία και στην λαϊκή παράδοση.

Οι παροιμίες και οι παροιμιακές φράσεις καταγράφονται όπως ακριβώς εντοπίσθηκαν από τον συλλέκτη, χωρίς παρέμβαση ή κριτική στο περιεχόμενο.
Η έρευνα και η καταγραφή συνεχίζεται και το blog εμπλουτίζεται συνεχώς.

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ
Ο Παροιμιακός Λόγος, είναι μια προσπάθεια καταγραφής και διάσωσης των παροιμιών και παροιμιακών φράσεων του θυμόσοφου λαού, η οποία κινδυνεύει να χαθεί στο σκοτάδι της αμνησίας και της παγκοσμιοποίησης. Με δέος και σεβασμό στη λαϊκή παράδοση, σας προσκαλούμε να συμμετέχετε σε αυτή την προσπάθεια, προσθέτοντας παροιμίες στη συλλογή μας. Το σχετικό υλικό μπορείτε να το στείλετε μέσα από τη φόρμα επικοινωνίας, ή με e-mail στον διαχειριστή. paroimiakoslogos@gmail.com

Translate

Θλίψη (23)

  • Αν και δεν λείπουν οι χαρές.είναι πολλές οι λύπες.
  • Έχασα ή είσαι το αποκούμπι μου(πρόσωπο που προσφέρει,καταφύγιο,ψυχική προστασία)!!!!
  • Η ζωή πια έχει λείψει,σαν ριζώσει βαθειά η θλίψη.
  • Η θλίψη μας αναγκάζει να μιλάμε ειλικρινά.
  • Η καινούργια θλίψη,ξυπνάει την παλιά.
  • Η λύπη και η χαρά είναι αδελφές.
  • Η λύπη όταν μοιράζεται,μικραίνει,ενώ η χαρά πληθαίνει.
  • Η λύπη της χήρας αρχίζει την Κυριακή και τελειώνει την Τετάρτη.
  • Κάλλιο θλίψη παρά τύψη.
  • Κλαίω αίματα(απέραντη θλίψη).
  • Κυριακής χαρά,δευτέρας θλίψη.
  • Με τις μεγάλες ηδονές η λύπη γειτονεύει.
  • Μην λυπηθείς αμάθητο γιατί θα καλομάθει,λυπήσου καλομάθητο όταν θα κακοπάθει.
  • Μήτε νεκρός αγέλαστος μήτε γάμος άκλαφτος.
  • Μοιρασμένη χαρά διπλή χαρά μοιρασμένη λύπη,μισή λύπη.
  • Ο άντρας σπάει σαν γυαλί δεν  θέλει στεναχώριες.
  • Οι λύπες κόβουν γόνατα και οι λογισμοί γερνάνε.
  • Οι καλές αναμνήσεις είναι το θείο βάλσαμο,των σημερινών θλίψεών μας.
  • Οι μεγάλες λύπες θεραπεύουν τις μικρές.
  • Ο φρόνιμος τον πόνο του παρηγοριά τον έχει.
  • Σε αυτόν τον κόσμο η λύπη ποτέ δεν απολύπει.
  • Τα σαράκια τρώνε ξύλα και οι καημοί ανθρώπους.
  • Τους πέντε μήνες θλίβεται και τους εφτά λυπάται.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)