Θάνατος (122)

• Ακόμα δεν απέθανε κι άναψαν τα κεριά του.

• Άμα κλαίς σε ξένο τάφο,σάν να κλαίς και στον δικό σου.

• Άμα πεθάνει ο πλούσιος,αν έιναι και λωποδύτης,δέκα παπάδες τονέ πάν' και ο μητροπολίτης.

• Άμα πεθάνει ο φτωχός,αν έιναι και τιμημένος,ένας παπάς άκολουθεί κι άυτός φτωχοντυμένος.

• Άμα πεθάνω από τη θέρμη(έλονοσία) τύφλα να'χει το χτικιό.

• Ανθρωπε σκέψου και 'αφησε,τα πάθη και τα μίση,γιατί στο θάνατο μπροστά έιμαστε όλοι ίσοι.

• Αν ο θάνατος είναι φοβερός δε φταίει ο θάνατος, αλλά εμείς.

• Απόθανε να σα αγαπώ και ζιέ να μη σε θέλω.

• Απου΄χει μέρες δεν τις χάνει.

• Αυτός που βαδίζει στο θάνατο τραγουδώντας, βαδίζει προς τη ζωή.

• Άφ’κε γειά στα διάσελα. (Δηλαδή πέθανε).

• Αφορμή και θάνατος.

• Βλέπει τα ραδίκια ανάποδα.

• Γιά θάνατο και για νερό ποτέ μην βλαστημήσεις.

• Για το σπαραγμένο πουλί ο θάνατος έιναι γλιτωμός.

• Γλύτωσε απο του χάρου τα δόντια.

• Γυμνός γεννιέται ο άνθρωπος και γυμνός πεθαίνει.

• Δεν σε ρωτά ο άγγελος τι έφαγες τι ήπιες,μόν'σε ρωτά τι έκανες τι είπες.

• Εάν το καντήλι δεν έχει λάδι, όσο και αν προσπαθείς δεν ανάβει.

• Είδα γέροντα παπά που θ'αφτε μικρά παιδιά(δεν έχει ηλικία  ο θάνατος).

• Είναι για το 'Αμωμος έν έδώ.

• Είναι με το ’να πόδι στον τάφο (λάκκο).

• Εις του θανάτου τις πληγές, βοτάνια δε χωρούνε.

• Εις του θανάτου τες πληγές βοτάνια δε χωρούσι ούτε γιατροί γιατρεύουσι ούτ’ άγιοι βοηθούσιν.

• Έκανες την πάσα …κάσα…

• Έκει πού χάνονται πολλοί,δεν ρωτούν ποιος πεθαίνει.

• Εκει που χάνονται πολλοί,ο θάνατος δεν λογιέται.

• Ένα καντήλι, ένας σταυρός και τέσσερα σταλίκια

• είναι του ανθρώπου η ζωή κι όλα τα μερακλίκια.

• Εξι πόδια γής κάνουν ίσους πλούσιους και φτωχούς.

• Έξι πόδια γης κάνουν τους ανθρώπους ίσους.

• Εψες πέθανε ο άνδρας μου,σήμερα ο γαιδαρός μου,ψυχομαχάει ο χοίρος μου,ποιόνε να πρωτοκλάψω?

• Ζούσε και δεν ακουγόνταν,πέθανε και άκούστηκε.

• Ηθελα να πέθαινα και πάλι να αναστηνώμουν να δώ ποιος με λυπάται.

• Η κακή πληγή θεραπεύεται,το κακό όνομα θανατώνει.

• Η καλογεννούδα μάνα νικά το χάρο.

• Θάνοτος τού νέου ναυάγιο,θάνατος τού γέρου σωτηρία.

• Θάνατος τού πλούσιου,καυγάδες κληρονόμων.

• Και τα ορφανά παντρεύονται κι οι χήρες κονομιούνται.

• Και τον πιο μεγάλο βασιλιά η γη θα τον εφάει.

• Καλλιά στο μνήμα παρά στο κύμα.

• Καλλιά φυλακισμένος παρά σαβανωμένος.

• Κάλλιο 'ασπρος θάνατος ,παρά μαύρη ζωή.

• Κάλλιο σταυρός στην πόρτα σου,παρά στην ιδική μου.

• Κάλλιο σφαγγάρι παρά ψοφήμι.

• Κλαίνε οι χήρες, κλαίνε κι οι παντρεμένες.

• Κόσμος ψεύτης.χάρος κλέφτης.

• Κουφός ο άδης,στραβός που κλαίει.

• Λίγα έιναι τα  ψωμιά του.

• Μαζεύει γράμματα για τους αποθαμένους(ετοιμοθάνατος).

• Μέσα στου χάρου τις πληγές βότανα δε χωρούνε, ούτε γιατροί γιατρεύουνε ούτε άγιοι βοηθούνε.

• Μέσα στου χάρου τις πληγές βότανα δε χωρούνε,ούτε γιατροί που σώνουνε ούτε άγιοι που βλογούνε…

• Να σου πει ο παπάς στ’ αυτί κι ο διάκος στο κεφάλι(έιναι κατάρα και σημαίνει να πεθάνεις)δεν λέγεται.

• Νερό του χάρου κουβαλάει(ετοιμοθάνατος).

• Νυχτώνει,ξημερώνει το σχοινί μαζώνει.

• Νωρίς ΄εσβησε το λυχνάρι του.

• Ο άδης 'εμπα έχει,έβγα δεν έχει.

• Ο γέρος πάει ή από πέσιμο ή από χέσιμο.

• Ο έρωτας και ο θάνατος τα ίδια σπαθιά κρατούνε.

• Ο θάνατος για τους μικρούς είναι τέλος, για τους μεγάλους αρχή…

• Ο θάνατος έναι κουφός και δεν ακούει παρακάλια.

• Ο θάνατος και η βροχή σε κάθε σπίτι περπατεί(αναπόφεκτα πράγματα και τα δύο).

• Ο θάνατος και ο καιρός ποτέ δεν περιμένουν.

• Ο θάνατος κι ο τάφος δεν κάνουν διακρίσεις ανάμεσα στους ανθρώπους.

• Ο θάνατος πηγαίνει στους νέους, ενώ στο θάνατο πηγαίνουν οι γέροι.

• Ο θάνατός σου, η ζωή μου.

• Οι πεθαμένοι με τους πεθαμένους και οι ζωντανοί με τους ζωντανούς.

• Οί τάφοι άνοίγουν μια στιγμή και κλείνουνε για πάντα.

• Όλοι τρία μέτρα γή παίρνουν.

• Όλοι τρώνε στο γάμο σου και γω στα κόλλυβά σου.

• Ο μέρμηγκας τις πτέρυγες ευτύχημα νομίζει, σημείον δε του τέλους του ότι έιναι δεν γνωρίζει.

• Ο παθός είναι γιατρός.

• Ο πεθαμένος δεν βήχει.

• Ο πεθαμένος δεν μιλά γιατί δεν έχει στόμα,γιατί τον εσκεπάζουνε με πέτρες και με χώμα.

• Ο πλούσιος πεθαίνει μια φορά  κι ο φτωχός κάθε μέρα.

• Όποιον άγαπάει ο θεός πεθαίνει νέος.

• Όποιος βιάζεται να ζήσει,βιάζεται και να ξοφλήσει.

• Όποιος δεν θάψει πάντα ανιμένει.

• Όποιος ξένο θάνατο μεριμνά,πρώτος έρχεται ο δικός του.

• Οποιος πέθανε 'εφέτος δεν φοβάται για του χρόνου.

• Όποιου του μέλει να πνιγεί ποτέ του δε χορταίνει…

• Οπου καεί και φουρκισθεί,κακού θανάτου πάει.

• Όπου πεθαίνουνε πολλοί, θάνατο δε φοβάσαι.

• Όπου πεθαίνουνε πολλοί, θάνατο μη φοβάσαι…

• Όπου υπάρχουνε  τάφοι εκεί είναι και η ανάσταση.

• Όταν γεράσει ο άνθρωπος δεν τον εσυμπαθούνε, το θάνατο παρακαλούν να τον ξεφορτωθούνε.

• Όταν μία τίγρης πεθαίνει αφήνει πίσω της το δέρμα της. Όταν ο άνθρωπος πεθαίνει αφήνει το όνομά του. (Ο άνθρωπος αφήνει πίσω του μετά τον θάνατό του πολλά περισσότερα από το σώμα του).

• Ότι αποκτάς στα σπάργανα στο θάνατο τ’ αφήνεις.(ελάττωμα- χούι).

• Ούτε γάμος χωρίς κλάψες,ούτε θάνατος χωρίς γέλια.

• Ο Χάρος φίλους και εχθρούς σ' ένα τραπέζι σμίγει.

• Ο χάρος χρόνια δεν κοιτά.

• Παρά του κόσμου όνειδος,κάλλιο του τάφου η πλάκα.

• Πεθαίνει κανείς όπως έζησε.

• Πέθανε να σ’ αγαπώ και ζήσε να μη σε θέλω…

• Πέθανε να σε παινέψουν,παντρέψου να σε κακολογήσουν.

• Πέθανε στην ψάθα.

• Περισσότερα αρνίσια τομάρια, παρά προβιές προβάτων (περισσότερο πεθαίνουν νέοι παρά γέροι).

• Πήγε στον άγιο Πέτρο…

• Πνέει τα λοίσθια.

• Ποτέ δε βρίσκουμε το χάρο φταίχτη.

• Που γκρεμισθεί και σκοτωθεί κακού θανάτου πάει.

• Σαν πεθάνω εγώ, φούρνος μην καπνίσει.

• Στ'αρρώστου το προσκεφαλο πολλοί νεκροί καθίζουν.

• Στην τσέπη του βαστά τα κολυβά του(ετοιμοθάνατος).

• Στις εννιά του μακαρίτη ,άλλος μπήκε μεσ'το σπίτι.

• Στον κάτω κόσμο οι ζωντανοί και στον απάνω οι πεθαμένοι.

• Στου χάρου τις λαβωματιές βοτάνια δε χωρούνε, ούτε  γιατροί που σώνουνε ούτε άγιοι που βλογούνε…

• Τά'φαγε τα ψωμιά του.

• Τής άλεπούς ο θάνατος έιναι η ζωή τής κότας.

• Το βιός αν έιναι άμετρο,ο τάφος μετρημένος(ιδιος για ολους).

• Το ζωντανό αγάπαγε και τα μνημόσυνα άστα…(Έργα κι όχι λόγια).

• Τον έχουν ξεγράψει…

• Το σπίτι ξεσκεπάζεται δυό φορές΄στο γάμο και στο θάνατο.

• Τού γέρου σκόνταμα τού χάρου μήνυμα.

• Φίλους και έχθρούς ο θάνατοςσ'ένα τραπέζι σμίγει.

• Φτιάχνει λαήνια.

• Φτωχού καμπάνα δεν ηχάει του πλούσιου δεν άνασαίνει.

• Φύλαγε το κιμέρι σου(βαλάντιο) να΄χεις στα θαφτικά σου.

• Φωνάζει τα κοράκια('ετοιμοθάνατος).

• Χάρε,χαρά μας έκλεψες και λύπη  πού μάς πήρες.

• Χορταίνει ο άδης κόκαλα?

• Ψόφησε ο γάτος αναστήθηκαν οι ποντικοί.