Εγωισμός (75)

• Αγαπώ και σένα, μα κάλλιο έχω εμένα.

• Αγαπώ τον φίλο μου, μα κάλλιο έχω εμένα.

• Αγαπώ τους φίλους μου πολύ, τον εαυτό μου όμως περισσότερο.

• Αδερφέ μου και μη καλύτερέ μου.

• Άμα πεθάνω εγώ, φούρνος να μην καπνίσει.

• Απ’ ακριβό βλέπεις, από φαγά δε βλέπεις.

• Απόθανε η μάνα μου, μάνα μην απομείνει.

• Ας γυρίζει ο μύλος κι ας γαβγίζει ο σκύλος.

• Ας με λένε δημαρχίνα κι ας ψοφάω απ’ την πείνα (Καλαβρύτων).

• Ας τρώει η γριά κι ας μουρμουρίζει ο γέρος.

• Αυτός που δεν φροντίζει για τίποτε άλλο παρά για τον εαυτό του, είναι σκλάβος της πιο μεγάλης σκλαβιάς.

• Γιάννης κερνάει και Γιάννης πίνει.

• Δός μου αλεύρι, να σου κάνω καρβέλι.

• Δός μου, κυρά, τον άντρα σου, και πάρε σύ τον κόπανο.

• Δυό φορές νικά, όποιος νικά τον εαυτό του.

• Δώσ’ μου το ψωμάκι σου, να σου δώσω λιγουλάκι.

• Εκείνος που ζαλίζεται, όταν ψηλά ανεβαίνει, θα’κανε ίσως πιο καλά, στα χαμηλά να μένει.

• Έμαθες να μου γυρεύεις, έμαθα να μη σου δίνω.

• Έξω από μένα κι ας είναι και στον αδελφό μου.

• Έξω από το κεφάλι μου κι ας είν’ του αδελφού μου.

• Η πλύστρα πλένει το δικό της νυχτικό πρώτα.

• Η πολύ τεντωμένη κόρδα, σπάει γρήγορα.

• Η φιλία – φιλία και τα νιτερέσια χώρια.

• Η φιλία – φιλία και το νιτερέσο – νιτερέσο.

• Ήρθε τ’ αρνάκι, να μάθει στον πατέρα του να βόσκει.

• Καθένας βάζει ξύλα κάτω απ’ τη χύτρα του.

• Καθένας τραβά το νερό στο μύλο του.

• Κάθε πετεινός στην αυλή του κράζει.

• Κάθε πουλί, με τη φωνή του χαίρεται.

• Κάθε τσαπί, για λόγου του δουλεύει.

• Κάθε χέρι για τον εαυτό του μαζεύει.

• Καθένας συδαυλίζει για την πίτα του.

• Καλά ξέρεις να ξύσεις μόνο το δικό σου νύχι.

• Κάλλιο να’χω, παρά να’χεις.

• Με τα ξένα κόλλυβα μακαρίζει τους γονείς του.

• Μπαίνει βγαίνει ο Δεσπότης, χάφτει κι από ένα σύκο.

• Ο εγωισμός είναι το δηλητήριο της φιλίας.

• Όλοι μιλούν για τ’ άρματα κι ο Γιάννης για την πίτα.

• Ο μακρολαίμης πετεινός, στη γειτονιά του κράζει, μα τα δικά του δε θωρεί κι άλλους καταδικάζει.

• Ο Μανόλης με τα λόγια, χτίζει ανώγεια και κατώγια.

• Ο παπάς μου πέθανε, παπάς μην απογίνει.

• Ο παπάς πρώτα τα γένια του βλογάει.

• Ο παπάς πρώτα τα γένια του ευλογάει.

• Όποιος δεν παινέσει το σπίτι του, πέφτει και τον πλακώνει.

• Όποιος δεν παίρνει απ’ τις μέρες μου, να ζήσει χίλιους χρόνους.

• Όποιος είναι ζεστός, νομίζει όλους έτσι.

• Όποιος κρατά το μέλι, μελώνεται.

• Ο πρώτος εχθρός σου είν’ ο εαυτός σου.

• Όπως ξέρει ο γέρος, φιλά τη γρά του.

• Όταν διψάει η αυλή σου, μη χύνεις έξω το νερό.

• Όταν ο σκύλος σου πεινάει, τους ξένους μην ταΐζεις.

• Όταν πεθάνω εγώ, στάχτη και σκόνη ας γίνουν όλα.

• Όταν φαγωθεί το ψωμί, καληνύχτα της συντροφιάς.

• Ό,τι δε φτάνει η αλεπού, το κάνει κρεμαστάρι.

• Ό,τι κάμ’ η παπαδιά, μην το κάνει άλλη καμιά.

• Ο χορτάτος τον νηστικό δεν τον πιστεύει.

• Πάντα ο παπάς ξεχνάει να φροντίζει για τον διάκο.

• Παρά να ’χει η γειτονιά μου, κάλλιο να ’χουν τα παιδιά μου.

• Παρά να τα πάρει άλλος, κάλλιο εγώ που ’μαι κουμπάρος.

• Πιο κοντά είναι το πετσί μου, από το πουκάμισο.

• Πιο κοντά είναι το στόμα μου, παρά το δικό σου.

• Πρώτα έρχομ’ εγώ, έπειτα ο γείτονάς μου.

• Σαν πεθάνει τ’ άλογό μου, χορτάρι μη φυτρώσει.

• Στον εαυτό μου είναι ο καλύτερος φίλος.

• Στον καθένα, το σάλιο απ’ το στόμα του φαίνεται γλυκό.

• Τ’ άδεια βαρέλια περισσότερο βροντούν.

• Τα δικά μου, δικά μου, και τα δικά σου, δικά μου.

• Τα δικά σας είναι σύκα, τα δικά μου είν’ καρύδια.

• Το βάρος είναι αλαφρό, στου διπλανού τον ώμο.

• Το βάρος είναι ελαφρύ στην πλάτη τ’ άλλου.

• Το δικό σου δεν το θέλω, το δικό μου δεν τ’ αφήνω.

• Το συμφέρον με το δράμι κι η φιλία με το καντάρι.

• Το συμφέρον που τυφλώνει τον ένα, ανοίγει των άλλων τα μάτια.

• Χύθηκε η μαγειριά μας, πάει και η κουμπαριά μας.

• Ψηλά μη χτίζεις τη φωλιά, γιατί θα γείρ’ ο κλώνος και θα σου πάρουν τα πουλιά και θα σου μείνει ο πόνος.