![]() | ||
| Ενα παλάτι για τον βασιλιά της Ελλάδας επάνω στον Βράχο της
Ακρόπολης: Αυτό ήταν το όραμα του Καρλ Φρίντριχ Σίνκελ, του διάσημου
Γερμανού αρχιτέκτονα της εποχής του Οθωνα. Εκείνος φαντάστηκε ότι στην
Αθήνα, πρωτεύουσα του νεοσύστατου ελληνικού κράτους, θα μπορούσε να
επιτευχθεί η πλήρης σύνδεση του Νεοκλασικισμού με το πρότυπό του: την
κλασική τέχνη και τον πολιτισμό της αρχαίας Ελλάδας. Για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο πατήστε εδώ Πηγή: Καθημερινή | |
Παροιμίες, Γνωμικά, Παροιμιώδεις φράσεις.
Το blog ΠΑΡΟΙΜΙΑΚΟΣ ΛΟΓΟΣ αποτελεί την παράθεση του υλικού προσωπικής συλλογής, η οποία δημιουργήθηκε με γνώμονα τον σεβασμό και τον θαυμασμό στην λαϊκή σοφία και στην λαϊκή παράδοση.
Οι παροιμίες, οι παροιμιακές φράσεις και τα αποφθέγματα των φιλοσόφων, καταγράφονται όπως ακριβώς εντοπίσθηκαν από τον συλλέκτη, χωρίς παρέμβαση ή κριτική στο περιεχόμενο.
Η έρευνα, η καταγραφή και η φροντίδα για επεξήγηση όπου χρειάζεται, συνεχίζεται και το blog εμπλουτίζεται συνεχώς.
Οι παροιμίες, οι παροιμιακές φράσεις και τα αποφθέγματα των φιλοσόφων, καταγράφονται όπως ακριβώς εντοπίσθηκαν από τον συλλέκτη, χωρίς παρέμβαση ή κριτική στο περιεχόμενο.
Η έρευνα, η καταγραφή και η φροντίδα για επεξήγηση όπου χρειάζεται, συνεχίζεται και το blog εμπλουτίζεται συνεχώς.
05 Σεπτεμβρίου 2021
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ Η αρχιτεκτονική που σχεδίασε τη νέα Ελλάδα Ενα συνέδριο για την αισθητική και την ταυτότητα του νέου κράτους.
02 Σεπτεμβρίου 2021
01 Σεπτεμβρίου 2021
22 Αυγούστου 2021
Του Αυγούστου το φεγγάρι ήλιος της ημέρας μοιάζει.(παροιμία)
| Του Αυγούστου το φεγγάρι ήλιος της ημέρας μοιάζει.(παροιμία) Δείτε κι άλλες Αυγουστιάτικες παροιμίες ΕΔΩ |
20 Αυγούστου 2021
ΤΟ ΔΙΚΑΙΟΝ ΣΤΙΣ ΠΑΡΟΙΜΙΕΣ
17 Αυγούστου 2021
08 Αυγούστου 2021
Η ζωή που δεν ξαναγίνεται (Από μία συγκλονιστική ανάρτηση στα social)
![]() |
Στα social είδα φωτογραφία του Νίκου Χριστοφάκη με μία καμένη βιβλιοθήκη, από την Βαρυμπόμπη. Είναι ένα μεγάλο, στιβαρό έπιπλο που καλύπτει ολόκληρη την επιφάνεια του τοίχου και επεκτείνεται πάνω από το κούφωμα της πόρτας. Τα μακριά ράφια είναι όλα φορτωμένα με βιβλία, δεν υπάρχει ούτε χαραμάδα ακάλυπτη. Διακρίνεται μία κορνίζα που θα φιλοξενούσε αγαπημένο πρόσωπο ή ανάμνηση που έκαιγε σαν καντήλι. Σε ένα τραπεζάκι, μπροστά στη βιβλιοθήκη, υπάρχει πορτατίφ παλαιού τύπου, με «καπέλο», ιδανικό για ανάγνωση. Από το ταβάνι κρέμεται ο σκελετός ενός φωτιστικού που πρέπει να έφερε μία και μοναδική μεγάλη λάμπα, από αυτές που γεμίζουν όλο το δωμάτιο με απαλό φως. Στο πάτωμα απλώνεται ένας σωρός αποκαΐδια, μάλλον υπολείμματα βιβλίων. Η ματιά επιστρέφει στο κυρίως σώμα της βιβλιοθήκης όπου τα βιβλία είναι δερματόδετα, προϊόντα καλής και ακριβής έκδοσης. Τώρα έχουν μετατραπεί σε απανθρακωμένα λείψανα λέξεων. Έχουν καεί τα πάντα. Λέξη προς λέξη. Είναι εκατομμύρια λέξεις εκεί πάνω και κάηκαν όλες μαζί. Κάηκε το χαρτί, κάηκε το δέρμα, κάηκαν ακόμα και τα αποτυπώματα του ανθρώπου που τοποθέτησε τα βιβλία στο ράφι. Κάηκε ο κόπος για να φτιαχτεί αυτή η βιβλιοθήκη, μαζί του και οι στιγμές που ο ιδιοκτήτης κατέβαζε ένα βιβλίο, το κρατούσε ευγενικά με το αριστερό χέρι και το άνοιγε με το δεξί. Ναι βέβαια, ο ιδιοκτήτης είναι καλά. Ασφαλής. Όμως δεν ξέρω και κατά πόσο δύναται να θεωρηθεί σώος. Ακούμε συνέχεια ότι τα σπίτια ξαναφτιάχνονται, τα δέντρα φυτρώνουν ξανά, η ανθρώπινη ζωή είναι αυτή που έχει σημασία. Αλλά για αυτόν τον άνθρωπο, ζωή, ή έστω ένα μεγάλο κομμάτι της, ίσως ήταν αυτά τα βιβλία. Μπορεί να ήταν και η μνήμη που έμενε φυλαγμένη στην κορνίζα. Πώς γίνεται να μιλάς για ζωές που σώθηκαν όταν έχουν χαθεί όλα αυτά που τους δίνουν νόημα; Λυπάμαι, αλλά κάποια πράγματα δεν γίνονται ξανά. Και αν είσαι ο άνθρωπος που είχε αυτήν την υπέροχη βιβλιοθήκη, τότε δεν μπορείς να ξαναγίνεις ο ίδιος άνθρωπος ξανά. |
05 Αυγούστου 2021
01 Αυγούστου 2021
Εγγραφή σε:
Σχόλια (Atom)







